Kur’an-ı Kerim bizim kutsal kitabımızdır. O, Rabb’imizin (c.c.) bize hitabıdır. Kullarını çok seven ve onların
doğru yol üzere olmasını isteyen Allah (c.c.); emirlerini, yasaklarını, mesajlarını, bildirmek istediği haberleri
Kur’an’da açıklamıştır. Cenab-ı Allah (c.c.), yüce kitabında mesajlarını bazen açık ve net bir şekilde, doğrudan

iletmiştir bazen de dolaylı olarak, kıssalar yoluyla bizlere mesaj vermiştir. Sözlükte hikâye, hikâye etme, anlat-
ma, haber verme anlamlarına gelen kıssa, dinî bir kavram olarak Kur’an-ı Kerim’de anlatılan geçmişte yaşamış

peygamberler ve milletlerle ilgili ibretli ve tarihî olaylara denir.
Kur’an’da, başka konularla birlikte geçmiş toplulukların kıssalarının da anlatıldığı, bir ayette şöyle açıklanır:

“(Ey Muhammed!) Biz, sana bu Kur’an’ı vahyetmekle geçmiş milletlerin haberlerini sana en güzel bir şe-
kilde anlatıyoruz. Gerçek şu ki sen bundan önce (bu haberleri) elbette bilmeyenlerden idin.” (1) Mü’min

suresinde de Kur’an’da, peygamberlerden sadece
bir bölümünün kıssasının anlatıldığı ifade edilir. (2)

Kur’an-ı Kerim’de yer alan kıssalarda bazı pey-
gamberlerin hayatı, ilahi mesajları yaymaya yöne-
lik çabaları, tebliğ sürecinde yaşadıkları sıkıntılar,

karşılaştıkları engeller, Allah’a (c.c.) olan bağlılıkla-
rı, her zaman doğruyu tercih etmeleri vb. anlatılır.

Kur’an’da, peygamberler yanında Ashab-ı Kehf gibi

bazı grupların inançları uğrunda çektikleri sıkıntıla-
ra da değinilir. Bunun yanı sıra peygamberlerle alay

eden, onların bildirdiği yoldan gitmemekte dire-
nen Ad, Semud gibi kavimlerin, günah ve inkârda

ısrar eden toplulukların Allah (c.c.) tarafından nasıl
helak edildiği açıklanır.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Sabır Örneği: Hz. Eyüp:

​

​

​

Kur’an-ı Kerim’de kıssası anlatılan ve özellikle sabrı ile bizlere örnek gösterilen kişilerden biri, Eyüp

Peygamber’dir (a.s.). Kur’an’da, Hz. Eyüp’e (a.s.) Allah (c.c.) tarafından vahiy gönderildiği belirtilir. (1) Yüce ki-
tabımızda Eyüp Peygamber’in (a.s.) hidayete erdirildiği ve onun salih, iyi bir kul olduğu da ifade edilir. (2) Eyüp

Peygamber’in (a.s.) Hz. Yakup (a.s.) ile aynı dönemlerde yaşadığı, tevhit dinini yaymak için mücadele ettiği;
yumuşak huylu, affedici, sabır timsali bir kişiliğe sahip olduğu belirtilmektedir.

Hz. Eyüp’ün (a.s.) Şam bölgesinde yaşadığı, geniş bir araziye sahip olduğu, çok sayıda küçükbaş ve büyük-
baş hayvanı, hizmetçisi bulunduğu rivayet edilmektedir. Hz. Eyüp (a.s.) takva sahibi, yoksullara karşı merha-
metli, dulları ve yetimleri kollayan, misafire ikram eden, yolcunun yardımına koşan ve Allah’ın (c.c.) verdiği

nimetlere şükreden, iyi bir insandı. Çok zengin bir insan olan Hz. Eyüp’ün (a.s.) sahip olduğu zenginliğe, mala,
mülke ve aileye herkes gıpta ederdi. Ancak o, sahip olduğu zenginlikten dolayı kibirlenmez, nimetleri verenin
Allah (c.c.) olduğunu bilir ve ona şükretmeyi görev bilirdi. Rabb’ine (c.c.) şükür ve minnetinin bir gereği olarak
sahip olduğu şeylerden yoksullara, zor durumda olanlara tasadduk ederdi.

Zenginlik ve refah içinde yaşayan Hz. Eyüp (a.s.), zaman içinde bütün varlığını kaybetti; malı, mülkü elinden
gitti. Ürünleri telef oldu. Sahip olduğu sürüleri, küçükbaş ve büyükbaş hayvanları öldü. Eyüp Peygamber’in (a.s.)
yaşadığı olumsuzluklar, başına gelen felaketler bununla da kalmadı. Eyüp (a.s.) şiddetli bir hastalığa yakalandı.
Hastalığı sebebiyle büyük sıkıntılar yaşadı, zorluklarla karşı karşıya kaldı. İnsanlar ondan uzaklaştı. Hz. Eyüp’ün
(a.s.) karşılaştığı zorluklar, yaşadığı sıkıntılı durumlar yıllarca devam etti. Ancak o, yaşadığı bütün güçlüklere,
başına gelen olumsuzluklara, uğradığı bela ve felaketlere sabırla, metanetle karşı koydu. Hiçbir zaman Allah’a
(c.c.) isyan etmedi. “Neden ben?” demedi, “Rabb’im beni sevmiyor, beni terk etti .” diye düşünmedi. Başına
gelenleri Allah’ın (c.c.) bir imtihanı olarak gördü. Nimetleri verenin de alanın da Allah (c.c.) olduğu bilinciyle
davrandı. Her zaman Rabb’ine (c.c.) sığındı, hâlini ona arz etti, ondan yardım diledi.

Yaşadığı zorluk ve sıkıntılar yıllarca devam edince Eyüp Peygamber (a.s.), artık dayanma gücünü kaybet-
meye başladı. Ellerini açıp her şeyin sahibi, sonsuz merhamet sahibi olan Rabb’ine (c.c.) yöneldi. Ona dua etti,

yaşadığı sıkıntıların son bulması için Allah’a (c.c.) yalvardı. Ondan, kendisine yardım etmesini diledi. Merhameti
sınırsız olan Yüce Allah (c.c.) da onun duasını karşılıksız bırakmadı. Hem ailesini hem de sahip olduğu mal ve
mülkün daha fazlasını sevgili nebisine tekrar verdi. Kur’an-ı Kerim’de bu konuda şöyle buyrulur: “Eyüp’ü de
(an). Hani Rabb’ine, ‘Başıma bu dert geldi. Sen, merhametlilerin en merhametlisisin.’ diye niyaz etmişti.
Bunun üzerine biz, tarafımızdan bir rahmet ve kulluk edenler için bir hatıra olmak üzere onun duasını

kabul ettik; kendisinde dert ve sıkıntı olarak ne varsa giderdik ve ona aile efradını, ayrıca bunlarla bir-
likte bir mislini daha verdik.” (1)

Hz. Eyüp (a.s.) kıssasında en çok ilginizi çeken hususlar nelerdir? Söyleyiniz.
Sabrın, güçlükleri ve olumsuzlukları aşmadaki önemi nedir? Hz. Eyüp (a.s.) kıssasından da faydalanarak
açıklayınız.

Kureyş kabilesi, Mekke’nin en önemli kabilesiydi ve Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) de bu
kabileye mensuptu. Kureyş suresi, Kureyş kabilesine verilen bazı ayrıcalıklardan ve nimetlerden bahsettiği için
bu adı almıştır. Sure 4 ayettir ve Mekke’de nazil olmuştur. Kur’an’ın 106. suresidir.

Bütün Araplarca kutsal kabul edilen Kâbe’nin gözetimi ve burayla ilgili hizmetlerin yürütülmesi Kureyş ka-
bilesinin sorumluluğundaydı. Bu durum, Kureyş kabilesine saygınlık ve ayrıcalık kazandırıyordu. Bu sayede ka-
bile mensupları yazın Şam yönüne, kışın da Yemen taraflarına güvenli bir şekilde, serbestçe gidip gelirlerdi.

Bu, Cenab-ı Allah’ın (c.c.) onlara bir nimeti ve ihsanıydı. Çünkü onlar serbestçe dolaşmaları sayesinde rahatça
ticaret yapıyorlar ve önemli kazançlar elde ediyorlardı. Ayrıca Allah (c.c.) Kâbe ve çevresini, Hz. İbrahim’in (a.s.)

duasında da belirttiği üzere (2) güvenli ve bereketli bir belde kılmıştı. İşte Kureyş suresi, Kureyş kabilesinin, ken-
disine bu nimetleri veren Allah’a (c.c.) kulluk etmeleri gerektiğini hatırlatmaktadır.

​

​

​

​

​

​

KISSALAR

​